Skip to main content
Outdated Browser

For the best experience using our website, we recommend upgrading your browser to a newer version or switching to a supported browser.

More Information

Poetry

Ancestors: Two Poems

By Alfred Schaffer
Translated from Dutch by Michele Hutchison
Dutch poet Alfred Schaffer remembers his parents and evokes his Aruban ancestors in these two poems.
Shadows in a dark room
Photo by Parker Coffman on Unsplash
Listen to Alfred Schaffer read "I Accept the Amorality of Nature Like That of Myself and the Free Will of Others" in the original Dutch
 
 
·

Mira Akí!

I cannot sleep
icy night light keeps me awake.

out of bed and to the kitchen in the pitch dark.
teddy clamped under my arm.

hellish glow and two shadows at the counter.

one white shadow and one black.
doing the washing up.

sweet boy are you awake
asks the white one, startled.

come here can’t sleep again huh
says the black one.

I dreamed I had to bury both of you on my own
I don’t say as I rub my eyes.

well you’re right we’re stone dead
nothing to worry about

just go back to bed and sleep.

 

I Accept the Amorality of Nature Like That of Myself and the Free Will of Others

connecting with my ancestors.
an obscure group of men and women
at their wits’ end.

praying to the spirit in their ancient habitat
like a form of rhythmic commerce.
with their colorful village as hunting ground.

a sacred place built up of
wooden huts brick buildings wild terrain
and imaginary trees that protect from life and death

as rigid as bodyguards.

if as a free person I fall from one of those trees
I stay lying on the ground and a brand-new tree grows out of me!
like from the cracked stone of a fruit.

I have so much more to tell you.

about woodcutters and gold diggers who turned
history on its head not so long ago.
about making peace or fighting to the death.
about the colonizer and his ridiculous family matters.

but of course I could be exaggerating.

 

“Mira Akí!” and “ik accepteer de amoraliteit van de natuur als die van mijzelf en de vrije wil van anderen” © Alfred Schaffer. By arrangement with the author. Translations © 2023 by Michele Hutchison. With the support of the Dutch Foundation for Literature. All rights reserved.

English Dutch (Original)

Mira Akí!

I cannot sleep
icy night light keeps me awake.

out of bed and to the kitchen in the pitch dark.
teddy clamped under my arm.

hellish glow and two shadows at the counter.

one white shadow and one black.
doing the washing up.

sweet boy are you awake
asks the white one, startled.

come here can’t sleep again huh
says the black one.

I dreamed I had to bury both of you on my own
I don’t say as I rub my eyes.

well you’re right we’re stone dead
nothing to worry about

just go back to bed and sleep.

 

I Accept the Amorality of Nature Like That of Myself and the Free Will of Others

connecting with my ancestors.
an obscure group of men and women
at their wits’ end.

praying to the spirit in their ancient habitat
like a form of rhythmic commerce.
with their colorful village as hunting ground.

a sacred place built up of
wooden huts brick buildings wild terrain
and imaginary trees that protect from life and death

as rigid as bodyguards.

if as a free person I fall from one of those trees
I stay lying on the ground and a brand-new tree grows out of me!
like from the cracked stone of a fruit.

I have so much more to tell you.

about woodcutters and gold diggers who turned
history on its head not so long ago.
about making peace or fighting to the death.
about the colonizer and his ridiculous family matters.

but of course I could be exaggerating.

 

“Mira Akí!” and “ik accepteer de amoraliteit van de natuur als die van mijzelf en de vrije wil van anderen” © Alfred Schaffer. By arrangement with the author. Translations © 2023 by Michele Hutchison. With the support of the Dutch Foundation for Literature. All rights reserved.

mira akí!

ik kan niet slapen
ijzig nachtlicht houdt mij wakker.

klim ik uit bed loop in het pikkedonker naar de keuken.
beer onder mijn arm geklemd.

hel schijnsel en twee schaduwen achter het aanrecht.

een witte schaduw en een zwarte.
bezig aan de afwas.

lieve jongen ben je wakker
schrikt de witte.

kom eens hier kun je alweer niet slapen
spreekt de zwarte.

ik droomde dat ik jullie in mijn eentje moest begraven
zeg ik niet terwijl ik in mijn ogen wrijf.

klopt toch ook we zijn morsdood
er is niets aan de hand

ga maar weer lekker slapen. 

 

ik accepteer de amoraliteit van de natuur als die van mijzelf en de vrije wil van anderen

in verbinding treden met mijn voorouders.
een obscure groep vrouwen en mannen
aan het eind van hun latijn.

bidden tot de geest in hun eeuwenoude leefgebied
als een vorm van ritmisch zakendoen.
met hun bontgekleurde dorp als jachtterrein.

een sacrale plaats opgetrokken uit
houten hutten stenen gebouwen wilde gronden
en denkbeeldige bomen die streng als lijfwachten
beschermen tegen leven en dood.

als ik als vrij mens uit zo’n boom val
blijf ik liggen en groeit er uit mij een splinternieuwe boom!
als uit de opengespleten pit van een vrucht.

zo kan ik u nog meer vertellen.

over houtkappers en goudzoekers die niet lang geleden
de geschiedenis fors overhoop haalden.
over vrede sluiten of strijden tot de dood.
over de kolonisator en zijn lachwekkende familieproblemen.

maar ik kan het natuurlijk ook overdrijven.

 

 

Read Next